Vaderdag of trainen?
Het is maar één keer per jaar Vaderdag, maar Christian Tissier (8e dan), dé Europese sensei, komt ook maar één keer per jaar naar Nederland. De keuze was dus snel gemaakt. Vaderdag (eigenlijk zo’n beetje het hele weekend) werd dit jaar voor vader zelf gereserveerd. Deze keer geen gezamenlijk ontbijt op zondagochtend, maar een zorgvuldig samengesteld Frans menu van uitgelezen en tot in detail toegelichte aanvalsvormen en technieken.
Begin Aikido stage
Het was er nog niet zo druk en de matten moesten nog worden gelegd. De schoenen gingen uit en de schouders gingen eronder. Goede warming up. Vele handen maken inderdaad licht werk. De zaal was al snel van matten voorzien. Na in de inmiddels gevormde rij te zijn aangesloten om een kaartje te kopen – en natuurlijk het paspoort van een stagevermelding en stempel te laten voorzien – togen we naar de kleedkamers.
De mat begon zich vervolgens al snel te vullen en ik herkende al heel wat gezichten van eerdere stages. Er waren al gauw tegen de 300 Aikidoka’s aanwezig, vanuit het hele land, maar ook van over de grens (Duitsland, België en Frankrijk). Onze eigen Dojo was met 11 man goed vertegenwoordigd.
Trainen tijdens een Aikido stage
Na een welkomstwoord van Wilko Vriesman (6e dan en technisch directeur van de Dutch Aikikai Foundation) betrad Tissier de tatami, onder grote verwachting van de aanwezigen. Je kon een speld horen vallen. Na de warming-up legde de sensei met een groep vaste ukes (en soms een van de andere deelnemers die vooraan zaten) de technieken uit, waarna we aan de slag gingen. Het mooie van zo’n stage is dat je met een heel groot aantal Aikidoka’s van buiten je eigen dojo kunt trainen. Mannen en vrouwen, beginners en dangraadhouders, jong en oud, uit eigen land of van daarbuiten, de passie voor aikido en de aantrekkingskracht van Tissier kent geen grenzen.
“Erg bijzonder om van Tissier persoonlijk een techniek uitgelegd te krijgen.”
Tissier liep zelf rond over de mat terwijl wij de technieken oefenden en sprak zo nu en dan iemand aan om de techniek verder toe te lichten. Er vormde zich dan gelijk een groepje leerlingen om hem heen. Hij sprak mij ook aan en wel bij mijn voornaam. Dat verbaasde me een fractie van een seconde en toen schoot me te binnen dat hij natuurlijk de Japanse karakters op mijn pak en Hakama kan lezen. Erg bijzonder om van Tissier persoonlijk een techniek uitgelegd te krijgen. Na anderhalf uur werd er een korte drinkpauze ingelast. En dat was hard nodig. Na nog een uur te hebben getraind werd de eerste les afgesloten. Een grappige ervaring was het trainen met een jonge vrouwelijke Aikidoka, die nog geen Hakama had. Uit voorzorg gooide ik haar niet in een losse val, maar liet haar ushiro ukemi nemen. Vervolgens was zij aan de beurt en werd ik soepeltjes in een perfecte losse val gegooid!
Amsterdam vs. Papendal
Het grote voordeel van Amsterdam boven Papendal bleek al gauw. Na het omkleden zaten we in een mum van tijd met een groepje op het terras van het bekende etablissement Loetje. De biefstuk is er vét, zo viel op het krijtbord te lezen, maar dat durfden we met het oog op de middagsessie toch niet aan. Heerlijk in de zon genoten van een lunch die werd geserveerd door Truus, die de gevatte opmerkingen van het gezelschap onderwijl professioneel pareerde.
Om half drie begon de tweede les. Na een uur en drie kwartier kreeg ik een gevoel dat ik herkende van het lopen van de marathon, waarbij tussen de 30 en 35 kilometer ‘de man met de hamer’ langskomt. De laatste drie kwartier trainde ik voornamelijk op karakter, om na een groepsfoto met Tissier vervolgens met de tram en trein moe maar voldaan huiswaarts te gaan.
Yondan examen
Op zondagochtend werd er een exclusief voorgerecht geserveerd: onze eigen leraar, Hans Boersma, mocht bij zijn leermeester Christian Tissier zijn examen vierde dan (yondan) afleggen. En dat was bepaald geen sinecure. Er werd een spervuur van technieken in tachi waza, swari waza en hanmi handachi waza op hem afgevuurd, die hij op hoog tempo moest uitvoeren. Hij kreeg drie uke’s van hoog niveau toegewezen, die hem beurtelings aanvielen. En dat twintig minuten lang.
Aan het einde van het examen kwam er nog een reeks technieken in suwari waza met tanto (dolk) aan te pas, waarna werd afgesloten met een reeks willekeurige aanvallen (randori) van alle drie de uke’s tegelijkertijd. Hans doorstond het examen glansrijk, maar zag er wel uit als een marathonloper die in 30 graden Celsius over de finish is gekomen. Er viel hem een welverdiend applaus van de aanwezige Aikidoka’s ten deel.
Afsluiting Aikido stage
Tijdens de aansluitende derde en laatste les van het weekend gaf Tissier nog wat uitgebreider dan zaterdag uitleg bij een keur aan aanvalsvormen en technieken. Een aantal problemen in de uitvoering van technieken werd uitgebreid geanalyseerd. Fascinerend om te zien hoe soepel en scherp hij de technieken uitvoert en deelgenoot te worden van zijn inzichten. Na twee uur trainen kreeg Tissier van alle aanwezigen een groot applaus.
“Fascinerend om te zien hoe soepel en scherp hij de technieken uitvoert en deelgenoot te worden van zijn inzichten.”
Na het opruimen van de matten en het afscheid nemen van deze en gene gingen we met een klein groepje naar Loetje om op het terras terug te blikken op het weekend en op het behalen van Hans’ vierde dan te proosten. Thuis voelde ik me na het douchen superfit en in balans. Vaderdag werd in stijl afgesloten door met het hele gezin uit te gaan eten bij Japans restaurant Kinko in IJmuiden.
Slotsom: Het was een gedenkwaardig weekend, dat me weer diverse nieuwe inzichten in technieken heeft opgeleverd. En het smaakt zeker naar meer. Dus in oktober op naar Antwerpen voor de volgende stage van Tissier.
Robert Moens (derde kyu)
Woordvoerder Tata Steel Europa
Traint bij Aikido Kennemerland